مسلک مسبوق مربیان آموزش بزرگسالان

گرچه اندیشه های مربیان جهانی نشان می دهد که اندیشه سه عشق(عشق به خدا، عشق به انسان ها و عشق به زمین) گرونت ویگ دانمارکی؛ گفت و شنود سقراطی و بوبری؛ و اندیشه های روسو و دیویی بیشترین مبنای فلسفی نظریات را تشکیل می دهند، لیکن می توان گفت شناسایی مسلک مسبوق بخش ضروری در فهم اندیشه های مربیان بزرگسالان است. مسلک مسبوق مربیانی مانند لیندمن ، نولز، هیمسترا و جارویس لیبرالیزم است در حالی که مسلک مسبوق مربیانی مانند گرودی، فریره، ایلیچ، مزیرو و هابرماس انتقادی (چپ گرایی) است. لیندمن و نولز به مفهوم پردازی ایجاد فلسفه اجتماعی، نقش آموزش در تداوم دموکراسی، ارزشمندی تجربه، تلفیق فکر و عمل، تدوین برنامه درسی پیرامون نیازها و علایق یادگیرندگان در ساختار نظم جامعه خوب غرب لیبرال (فردگرا) در چارچوب رهنمودهای یونسکو مبادرت می کنند. در مقابل، یادگیری آگاهی ساز و توانمندساز فریره، مدرسه زدایی ایلیچ، پراکسیس (عمل توام با اندیشه)، یادگیری دگرگون ساز مزیرو، و اندیشه آزادساز هابرماس و نقد برنامه های یونسکو (با هدف ناتوان سازی، مصرف گرایی و تداوم سلطه در کشورهای جهان سوم توسط پیر ارنی و گرودی) دارای چارچوبی انتقادی است.

Keywords:

مسلک (ایدیولوژی) , مربیان بزرگسالان , آندراگوژی , لیبرالیزم , انتقادی