هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش، عملکرد و جایگاه
اخلاق اسلامی و
اخلاق حرفه ای در سیستم آموزشی و تاثیرآن بر رفتار و حرفه معلمی می باشد.
اخلاق حرفه ای نوعی تعهد اخلاقی و وجدان کاری نسبت به هر نوع وظیفه و مسیولیت است. رعایت
اخلاق اسلامی و حرفه ای در هر پیشه و شغل، تضمین کننده سلامت و بهبود عملکرد آن فرایند می باشد و زمینه ی افزایش تعهد و احساس مسیولیت پذیری را فراهم می کند و آن را ارتقا می بخشد. نهاد نظام آموزش بیش از هر حرفه ی دیگری چه در حوزه آموزش و چه در حوزه پژوهش، تحقیقات نظری یا کاربردی ملزم به تاکید بر مفاهیم
اخلاق حرفه ای است. لذا لازم است نظام آموزشی، الزامات و راهبردهای
اخلاق حرفه ای را بیش از هر نهاد و سازمان دیگری مورد تاکید قرار دهد. ضرورت این امر باعث شد که در این مقاله به تعریف علم اخلاق و ارتباط آن با تربیت، اساس تربیت اخلاقی در اسلام، معرفت اخلاقی به عنوان پایه و اساس حرفه معلمی و روابط اخلاقی متقابل مربی و متربی بپردازیم. قطعا رعایت این اصول اخلاقی، تضمین کننده سلامت فرآیند یاددهی- یادگیری درحرفه ی معلمی می باشد. بی توجهی به اخلاق در آموزش به توانایی فراگیران آسیب می رساند. اخلاق آموزش در مکان های آموزشی، تامین کننده منافع و رفاه فردی و گروهی فراگیران می باشد. این مقاله به صورت مروری می باشد و بررسی های حاضر به صورت کتابخانه ای و تحلیلی انجام گرفته است.