بررسی عوامل موثر بر رضایت شغلی (مطالعه موردی: اعضای هییت علمی دانشگاه بوعلی سینا)

رضایت شغلی به مجموع تمایلات یا احساسات مثبت که افراد نسبت به شغل خود دارند، اطلاق می شود. رضایت شغلی اعضای هییت علمی به سبب نقش حساس و کلیدی آنان در آموزش و تربیت نیروهای جوان و متخصص و تحصیل کرده ی کشور و هم چنین انجام تحقیقات و پژوهش های بنیادی و کاربردی از اهمیت بیشتری برخوردار است. این مطالعه با هدف شناسایی عوامل موثر بر رضایت شغلی اعضای هییت علمی به شیوه پیمایشی و با ابزار پرسشنامه، با نمونه آماری 196 نفر از اعضای هییت علمی دانشگاه بوعلی سینا صورت گرفت. روایی ابزار سنجش از نوع محتوایی بود. برای سنجش پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد و از آنجا که این ضریب بالاتر از 7 /. بود، بنابراین پرسشنامه از پایایی قابل قبولی برخوردار بود. دادهها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی با کمک نرم افزار spss مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته است و از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون T و رگرسیون چندگانه برای بررسی رابطه بین متغیرها استفاده شده است. نتایج حاکی از آن بود که هر شش متغیر مستقل ( ماهیت کار، نحوه سرپرستی و ارتباطات، امنیت شغلی، فرصت های رشد و ارتقاء، حقوق و مزایا و شرایط فیزیکی و محیط کار) رابطه مثبت و معناداری با متغیر وابسته یعنی رضایت شغلی دارد و به طورکلی این شش متغیر 65 /. درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین میکنند، همچنین متغیر ماهیت کار با میزان بتای 0.36 بیشترین تاثیر را بر متغیر رضایت شغلی داشته و متغیر نحوه سرپرستی و ارتباطات با میزان بتای 0.23 کمترین تاثیر را در بین متغیرهای دیگر بر متغیر وابسته داشته است.

Keywords:

رضایت شغلی , نظریه هرزبرگ , ماهیت کار , اعضای هییت علمی دانشگاه