اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر نشخوار فکری و امید به زندگی در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی بر نشخوار فکری و امید به زندگی در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان است. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل نابرابر می باشد و شرکت کنندان در پژوهش با روش گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفته اند. در این مطالعه از ابزار پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر (1999) و مقیاس پاسخ های نشخواری نولن هوکسما و مارو (1991) استفاده شده است. مهارت مهم رفتار درمانی دیالکتیک به صورت گروهی در جلسات نود دقیقه (دو جلسه در هفته) اجرا شد. در این پژوهش پرسشنامه ها توسط 100 بیمار مراجعه کننده که شرایط طرح را داشتند تکمیل شده و از میان 40 بیماری که نمره نشخوار فکری بالاتر و امید به زندگی کمتر از حد متوسط داشتند انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند. و سپس گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 2 ساعته تحت رفتار دیالکتیکی قرار گرفتند و بر روی گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت و در آخرین جلسه، پس آزمون از هر دو گروه به عمل آمد و تحلیل آماری بر روی 40 نفر صورت گرفت. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج خاصل از پژوهش به این گونه است که رفتار درمانی دیالکتیکی بر نخوار فکری و امید به زندگی بیماران زن مبتلا به سرطان پستان اثربخش است. همچنین رفتار درمانی دیالکتیکی بر نخشوار فکری ( و مولفه های آن ) در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان اثربخش بوده است. بگونه ای که این شیوه درمانی در کاهش نشخوار فکری بیماران مبتلا بسیار موثر واقع شده است.

Keywords:

نشخوار فکری , امید به زندگی , درمان دیالتیکی , سرطان پستان