بررسی رابطه بین سبک های یادگیری و سبک های تفکر با پیشرفت تحصیلی دانشجویان دوره کارشناسی علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی ارومیه

هدف از اجرای پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های تفکر با پیشرفت تحصیلی و ویژگی های دموگرافیک دانشجویان دوره کارشناسی علوم انسانی است. جامعه آماری این پژوهش را دانشگاه آزاد اسلامی ارومیه تشکیل می دهد. نمونه آماری با روش تصادفی متناسب برابر 123 نفر در نظر گرفته شده است. ابزار اندازه گیری عبارت از پرسشنامه سبک های یادگیری کلب (1976) و پرسشنامه سبک های تفکر استرنبرگ (1991) بوده است. داده های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شد و نتایج نشان داد که: بین سبک یادگیری واگرا، سبک یادگیری جذب کننده و سبک یادگیری همگرا با کل مولفه های سبک تفکر رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. اما بین سبک انطباق یابنده با کل مولفه های سبک تفکر رابطه معنی داری وجود ندارد. سبک یادگیری مورد ترجیح دانشجویان رشته های حقوق و زبان و ادبیات فارسی سبک یادگیری همگرا، سبک یادگیری مورد ترجیح دانشجویان رشته های علوم تربیتی و مدیریت بازرگانی سبک یادگیری انطباق یابنده و سبک مورد ترجیح دانشجویان رشته روانشناسی سبک یادگیری جذب کننده مشخص شد. سبک تفکر مورد ترجیح دانشجویان رشته های حقوق، روانشناسی و مدیریت بازرگانی، سبک قانون گذارانه و سبک تفکر مورد ترجیح دانشجویان رشته های علوم تربیتی و زبان و ادبیات فارسی، سبک اجرایی شناخته شد. همچنین بین سبک یادگیری مورد ترجیح دانشجویان بر حسب رشته تحصیلی و جنسیت تفاوت معنی داری دیده نشد. ولی بین سبک یادگیری همگرا (r=0/20) و یادگیری انطباق یابنده همگرا (r=0/20) رابطه مثبت و معنی داری با سن وجود دارد به این صورت که با افزایش سن میزان استفاده از سبک های یادگیری همگرا و انطباق یابنده نیز افزایش می یابد. همچنین پس از تحلیل یافته ها مشخص شد که زیرمقیاس یادگیری همگرا (β=0/33)، می تواند تفکر قضایی را به طور مثبت و معنی دار پیش بینی کند. هیچکدام از زیرمقیاس های سبک یادگیری نمی تواند تفکر اجرایی را پیش بینی کند. زیرمقیاس یادگیری انطباق یابنده (β=0/33) می تواند تفکر قانون گذارانه را به طور مثبت و معنی دار پیش بینی کند. همین طور بین سبک تفکر مورد ترجیح دانشجویان بر حسب رشته تحصیلی، سن و جنسیت تفاوت معنی داری دیده نشد.

Keywords:

سبک های یادگیری , سبک های تفکر , پیشرفت تحصیلی