بررسی معماری ساختمانهای کودکان و تاثیر آن در ارتقای خلاقیت و یادگیری کودکان در شهر تبریز

آموزش معماری به کودکان، بخشی از پروژه وسیعی است که از زیست با کودکان در طبیعت سرچشمه گرفته و در حیطه طراحی محیط رشد کرده است. در فرآیند آموزش، از محیط های ساخته شده به عنوان پنجره ای رو به ایده های نو استفاده می شود تا با کمک آن بتوان فیزیک ساختار، طراحی در طبیعت و نیز شباهت بین سیستم های بدن و اجزای تشکیل دهنده ساختمان را به کودکان آموزش داد. آموزش، از یک سو با خلاقیت های فردی در ارتباط است و از سوی دیگر، اصول علم معماری و قواعد زیبایی شناسی در طبیعت را بسیار مورد استفاده قرار می دهد. آنچه در ذات معماری و سایر هنرهای تجسمی نهفته است همانا طرح و طراحی است. در نگاه کلی ، طراحی از چند اصل تشکیل می شود: اندازه، رنگ، نسبت، مقیاس، بافت، شکل و خصوصیات فیزیکی . بر همین اساس، ترکیب و هماهنگی این عناصر اثر هنری را شکل می دهد و تاثیری متفاوت بر مخاطب می گذارد. حجم، نور، سایه، کنتراست و لبه تعیین کننده رابطه تجسمی هستند و تعادل، خلق هماهنگی با کمک رنگ ها و دست کاری در فضاها فصلی مهم را در معماری ورق می زند. رنگ ها ابزار دست هنرمندند و با کمک آنها می توان اجسام را کوچک تر یا بزرگ تر و سبک یا سنگین کرد و جلوه های متفاوت داد.در تحقیق پیش رو به بررسی شاخص هایی که به کودک کمک میکند تا به شکوفایی، ارتقای خلاقیت و همچنین یادگیری کمک کند پرداخته می شود.

Keywords:

معماری , کودک , آموزش , خلاقیت , یادگیری