بررسی شادکامی اجتماعی دانشجویان خوابگاهی دانشگاه محقق اردبیلی

شادی و نشاط اجتماعی در حال حاضر به عنوان شاخصی برای توسعه یافتگی جوامع مطرح شده است. از جنبه ای دیگر با توجه اینکه این عامل ارتباط تنگاتنگی با کاهش آسیب های اجتماعی دارد، بی شک مداخله در فرایندها برای کاهش اینگونه آسیب ها نیاز به تفکر و برنامه ریزی مبتنی بر واقعیات و شواهد تحقیقاتی قابل اعتنا دارد. تحقیق حاضر در این راستا با هدف شناسایی وضعیت شادکامی شادکامی اجتماعی در بین یکی از مهمترین گروه های اجتماعی یعنی دانشجویان در یکی از دانشگاه های دولتی و به روش توصیفی انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی در سال تحصیلی 1395-96 بودند. از بین دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی نمونه ای به اندازه 331 نفر از دانشجویان دختر و پسر داخل خوابگاه به شیوه در دسترس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز، از پرسشنامه شادکامی آکسفورد استفاده شد. به منظور بررسی و تحلیل داده ها از آزمون های تی تک گروهی و مستقل استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود اولاکه شادکامی دانشجویان در حد متوسط بوده و ثانیا بین دانشجویان دختر و پسر و نیز متاهل و مجرد تفاوتی از این لحاظ وجود نداشته است. با توجه به نتایج تحقیق حاضر و مطالعات دیگری که در این زمینه انجام شده است می توان مداخلاتی در جهت ارتقای شادکامی اجتماعی دانشجویان انجام داده که در انتهای مقاله پیشنهاهایی در این زمینه ارایه شده است.

Keywords:

دانشجویان خوابگاهی , دانشگاه محقق اردبیلی , شادکامی اجتماعی