اثربخشی معاهدات بین المللی در منع گسترش تسلیحات هسته ای

جامعه بین المللی از ابتدای دستیابی به سلاح های هسته ای و متعاقب نخستین انفجار این نوع بمب، خواستار توقف توسعه و تولید سلاح های هسته ای شد. این خواسته در دوران جنگ سرد به دلیل رقابت های آمریکا و شوروی و مسابقه تسلیحاتی گسترده برای مقابله با یکدیگر، پاسخ مثبتی در پی نداشت. تنها دستاورد دوران جنگ سرد، انعقاد پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای و امضای قراردادهای دوجانبه میان دو ابرقدرت برای مهار مسابقه تسلیحاتی بود. پس از جنگ سرد این امید به وجود آمد که سلاح های هسته ای به تدریج جایگاه خود را در استراتژی های نظامی از دست خواهند داد. بنابراین تقاضای فزایندهای برای نیل به خلع سلاح هسته ای شکل گرفت. اما تحولات بعدی که متعاقب جنگ دوم خلیج فارس اتفاق افتاد، این خوشبینی را با ناکامی روبرو ساخت. این تحولات نشان داد تا زمانی که قدرت های هسته ای نخواهند، سازمان ملل متحد توفیق چندانی در امر خلع سلاح نخواهد یافت.

Keywords:

سلاح های هسته ای , معاهدات بین المللی , جنگ سرد , سازمان ملل متحد