اندازه گیری سطح خوانایی منابع آموزشی توزیع شده به بیماران در مراکز بهداشتی درمانی شهر شیراز با استفاده از شاخص فلش دیانی

مقدمه: منابع آموزش به بیمار مکمل برنامه های آموزش به بیمار بوده و با هدف توسعه مهارت های خود مراقبتی در بیماری هیا مزمن به کار می رود. اما این منابع زمانی کارآمد است که برای مخاطبان آنها قابل درک باشد. پژوهش حاضر با هدف اندازه گیری سطح خوانایی منابع آموزشی توزیع شده در درمانگاه های شهر شیراز انجام شده است. روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی با رویکرد تحلیل محتواست. برای اندازه گیری خوانایی شاخص فلش دیانی به کاربرده شد. جامعه پژوهش 61 منبع آموزش به بیمار بود که در فاصله زمانی مهرماه تا بهمن ماه سال 92 منتشر شده بودند. تحلیل داده ها با استفاده از نسخه 16 نرم افزار SPSS انجام شد و در سطح توصیفی از میانگین، انحراف معیار و در سطح استنباطی ازآزمونهمبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: میانگین خوانایی منابع 40 با انحراف معیار 12/21 به دست آمد که نشانگر این است که منابع مورد مطالعه برای افرادی که سال های اول دانشگاه را گذرانده باشند. مناسب است. بین سطح خوانایی و تعداد پیام های هر متن رابطه معنی داری حاصل نشد. بحث و نتیجه گیری: از آن جا که بیشتر منابع منتشر شده در سطحی بالاتر از توان درک عموم مردم نوشته شده است و تنها برای افراد دارای تحصیلات دانشگاهی مناسب است. بنابراین ارایه دهندگان اطلاعات سلامت باید نسبت به تهیه منابع قابل درک برای بیشتر افراد جامعه اهتمام ورزند.

Keywords:

سطح خوانایی , شاخص فلش دیانی , منابع آموزشی , منابع آموزش به بیمار