سیاست جنایی ایران در جرایم علیه منابع آب با تاکید بر قوانین بین المللی

آب سرچشمه حیات، تولید، کار و سازندگی است و بعنوان محور و یکی از شاخص ترین فاکتورهای توسعه یافتگی شناخته شده است. امروزه یکی از مولفه های قدرت سیاسی و امنیت نظامی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها وابسته به امنیت آبی می باشد. جرایم علیه منابع آب به اقداماتی اطلاق می شود که تحت شرایطی خاص، به آلودگی منابع آبی، تجاوزات، بهره برداری غیر مجاز و. . . . منتج میشود. اهمیت صیانت از منابع آب از این جهت است که بطور مستقیم به سلامت انسان ها ارتباط دارد و به همین علت ضرورت حفاظت از منابع در قوانین مختلف داخلی، منطقه ای و بین المللی منعکس شده است که در این مقاله تلاش شد این قوانین مورد بررسی قرار گیرند و در پایان این نتیجه به دست آمد که به رغم اینکه سیاست گذاران ایران در جهت کنترل پدیده مجرمانه در حوزه آب از اندیشه های کیفری و در برخی اوقات غیرکیفری بهره جسته اما دیدگاه غالب فرا کیفری داشته و در نهایت به دلایل مختلف، هم در کنترل رفتارها و پدیده مجرمانه و هم در پاسخ ها توفیق زیادی نداشته است.

Keywords:

سیاست جنایی , منابع آب , محیط زیست , آلودگی , کنوانسیون