بررسی تطبیقی ماده واحده سقط جنین مصوب 1384 درپرتو کنوانسیونها و اسناد بین المللی

بنا بر آمارهای اعلام شده از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی سالانه 220 هزار و مطابق آمارهای غیررسمی تا 350هزار سقط جنین در ایران اتفاق می افتد که درحدود 3-5 درصد این سقط جنین ها دارای مجوز صادره از سازمان پزشکی قانونی می باشند. از طرفی مطابق گزارش های سازمان بهزیستی کشور سالانه حدود 30 هزار کودک معلول در کشور به دنیا می آیند. بطور کلی گزارش ها حاکی از روند افزایشی سقط جنین قانونی و غیر قانونی می باشد.افزایش میزان سقط های جنین به صورت غیرقانونی و زیرزمینی ، علاوه بر تحمیل هزینه های روحی و روانی بر مادران ، ناقل بیماری های جانبی بسیاری است که مدت ها خانواده ها را با خود درگیر می سازد و چه بسا منجر به مشکلات ناباروری دایمی، عفونت رحم ،آسیب دیدن روده ها ، خونریزی های شدید و حتی مرگ شود . مشکلات خانوادگی و اقتصادی ، فقر، وقوع بارداری های ناخواسته ،تعداد زیاد فرزندان، نقص جنین ،بیماری مادر ،تجاوز جنسی و آموزش ناکافی از جمله عوامل روی آوری زنان به سقط جنین می باشد. آمار رو به رشد این معضل پدیده اجتماعی یعنی سقط جنین در جامعه ، ناکارآمدی ماده واحده سقط جنین درمانی مصوب 1384 را در مرحله تقنینی و اجرایی بیان می دارد. کاستی ها و محدودیت های ماده واحده مزبور ازجمله امکان دستیابی همه زنان به سه پزشک متخصص در مناطق محروم ،عدم بیان وضعیت سقط در موارد تجاوز به عنف و محدودیت زمانی سقط محتملا از عوامل روی آوری به سقط جنین های غیر قانونی است . در این پژوهش تلاش شده است تا پیشنهادهایی را برای رفع کاستی های ماده واحده سقط جنین درمانی از طریق رهنمودهای کنوانسیون ها و اسناد بین المللی از جمله کنوانسیون منع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان((CEDAW، اعلامیه جهانی حقوق بشر((UDHR،میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی((ICCPR و کنوانسیون حقوق کودک((CRC با التفات به مبانی و انگاره ها فقهی و مذهبی از شان و کرامت انسانی که حق حیات پیش از تولد را مدنظر دارد ارایه دهد.

Keywords:

سقط درمانی , سقط جنین غیرقانونی , اسناد بین المللی , تبعیض علیه زنان , تجاوز به عنف