تاثیر عناصر اقلیمی بر بیابان زایی در یزد

بیابان زائی پدیده پیچیده ای است که برای درک آن نیاز به شاخه های مختلف دانش همچون هوا و اقلیم شناسی، خاک شناسی، پوشش گیاهی، ژئومورفولوژی، کشاورزی و غیره میباشد. به لحاظ ارتباط نزدیکی که بین گسترش بیابانها، خشکسالی و تغییرات آب و هوائی وجود دارد توجه دست اندرکاران علم هواشناسی نیز به این پدیده جلب شده است. بطور کلی عامل آب و هوا و انسان در پیدایش و تسهیل شرایط بیابانی شدن موثر هستند به گونه ای که حتی نوسانات آب و هوا عموماً اکوسیستم را نیزتغییر می دهد. باید در نظر داشت که در طول فصول خشک خصوصیات آب و هوائی مناطق خشک و نیمه خشک حالت بیابانی به خود می گیرد و چنانچه در این فصول از زمین بهره برداری ناصحیحی بعمل آید نتیجه آن تخریب و فرسایش بوده و توام شدن این دو پدیده سبب بیابانی شدن منطقه می گردد.لذا با توجه به اهمیت اقلیم و نقش کنترل کننده آن بر روی کلیه شرایط محیط طبیعی و اثرات زیادی که در شرایط بیابانی دارد و با توجه به نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل عناصر اقلیمی (تغییر پذیری بارندگی ماهیانه، فراوانی بارشهای روزانه بر حسب مقدار و مدت) در این مطالعه اثرات عوامل اقلیمی بر روی محیط طبیعی یزد بررسی گردیده است. تا سر انجام اثرات نامطلوبی که در بعضی از قستمهای منطقه موجب تشدید شرایط بیابانی می شود شناسایی و با پیدا کردن علت اصلی بیابان زائی، راه حل های موثر و عملی در جهت بیابان زدائی ارائه نمائیم.یکی از خصوصیات بارز مناطق خشک و نوسان شدید مقدار بارندگی این نواحی در سالهای مختلف می باشد. بررسی های انجام شده بیانگر این واقعیت است که شدت بارش بسیار متغییر بوده و گاهاً بارندگی نازل شده در عرض یک ماه معادل باران یکسال می باشد.تناوب فعالیت و اثر سریع آبهای جاری، مظهر دیگری از نقش مستقیم اقلیم است،میزان بارندگی سالیانه منطقه از 12/9 میلیمتر تا 120/2 میلیمتر تغییر می کند. اغلب بارندگی ها در فصل زمستان و اوایل بهار اتفاق می افتد که همراه با جاری شدن آبها و سیلاب است بطوریکه نسبت متوسط حداکثر بارندگی 24 ساعته یزد 37/5 درصد بارندگی سالانه می باشد که موجب جاری شدن سیلاب از ارتفاعات می شود.