پلی کلرو بی فنل ها (PCBs) ترکیبات کلره آلی هستند که از ترکیب کلر با بی فنل بوجود می آیند این ترکیبات از سال 1929 بدلیل کاربرد آنها در انتقال گرما، رنگسازیها، پلاستیکها، عایقها، ترانسفور ماتورها، مایع دی الکتریک، خازنها، خاموش کردن آتش مورد استفاده وسیع قرار گرفتند. اولین اثرات زیست محیطی آنها در دهه 1960 به اثبات رسید.در پی مطالعات انجام شده مشخص شد این ترکیبات مقاوم به تجزیه بوده و در محیط پایدار می مانند و به آرامی وارد زنجیره غذائی می شوند و غالباً دربافت چربی انسان و حیوان ذخیره می شوند(تجمع پذیری با افزایش کلر تشدید میشود) آنها در حیوانات باعث ایجاد سرطان می شوند و همچنین در کار میکروارگانیسم ها اختلال ایجاد می کنند دو حادثه خطرناک و گسترده در ژاپن (1968) و تایوان(1978) بدلیل مصرف برنج آلوده به (PCBs) اثرات آن بر سلامتی انسان را تائید کرد. این ترکیبها منجر به تخریب و تورم کبد، ورم بازوها و ماهیچه های بدن و صورت، صدمات کلیوی، آسیب دیدن پلکها، هیپرکارتوزیس، صدمه به سیستم عصبی(بویژه در کودکان) و سیستم ایمنی بدن، سیاه شدن پوست و .... می شوند. از سال 1980 تولید و استفاده از این ترکیبات در صنایع بدلیل اثرات آن محدود شده است. اگر چه استفاده از این مواد محدود شده است ولی بدلیل امتیاز ویژه و کاربردهای زیاد این ترکیبات (مقاوم به حرارت، عایق خوب و ...)پس از گذشت چند دهه هنوز استفاده از این مواد در صنایع در کشورهای مختلف، بویژه کشورهای در حال توسعه ادامه دارد. در این مقاله سعی شده با توجه به استفاده از این ترکیبات در ایران به ارزیابی اثرات زیست محیطی و علل محدودیت کاربرد آن پرداخته شود.