اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش گرایش به خودکشی دردانشجویان

زمینه وهدف : آمار ها بیانگر آن است که سالانه نزدیک به یک میلیون نفر از جمعیت جهان جان خود را به دلیل خودکشی از دست می دهند .بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش گرایش به خودکشی در دانشجویان دانشگاه پیام نور مهاباد می باشد.روش : جامه آماری پژوهش حاضر دانشجویان دانشگاه پیام نور مهاباد در سال تحصیلی 7931- 7931می باشد.روش پژوهش نیمه آزمایشی می باشد ودر این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات و کشف نظرات افراد از پرسشنامه سنجش افکار خودکشی بک در مرحله پیش آزمون وپس آزمون استفاده شده است در مدل مداخله گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 7 ساعته تحت درمان شناختی رفتاری قرارمی گرفتند در طی این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها در مراحل پیش آزمون وپس آزمون جمع آوری واز طریق نرم افزار 20SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت . یافته ها : میانگین نمرات افسردگی در گروه آزمایش به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش پیدا کرد p<./..1نتیجه گیری : نتایج حاکی از اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر کاهش گرایش به خودکشی در دانشجویان بود .

Keywords:

درمان شناختی رفتاری , خودکشی