تاثیر پیش بینی بارکاری در تامین خودکار منابع ابر

رایانش ابری اشاره به برنامه های کاربردی عرضه شده به عنوان سرویس ها در بستر اینترنت و همچنین سخت افزار و نرم افزارهای سیستمی در مراکز داده که این خدمات را عرضه میکنند، دارد. خصوصیت رایانش ابری قابل دسترس نمودن سرویس ها برحسب تقاضا میباشد. به طور کلی تامین منابع در ابر، به فرایند استقرار و مدیریت برنامه های کاربردی در یک زیر ساخت ابری اطلاق میشود. تامین منابع باید بر حسب نیاز انجام شود، هدف از این کار کم کردن مصرف انرژی به عنوان یک عامل هزینه ساز و بالا بردن بهره وری منابع است. از دید یک فراهم کننده ابر، بیشینه کردن سود به معنی کم کردن هزینه های عملیاتی و نگهداری مراکز داده و همچنین کم کردن تعداد تخطی از قرارداد سرویس است. این امر به نفع کاربر هم هست، کم شدن هزینه تامین کننده به پایین آمدن نرخ خدمات آن منجر میشود که این خود می تواند در رقابت میان تامین کنندگان هم تاثیر بگذارد. نکته کلیدی که در تامین و تخصیص منابع باید در نظر گرفته شود این است که عملیات تصمیم گیری باید به صورت خودکار انجام پذیرد؛ در حالی که یک مدیر در سطوح بالاتر باید قادر به کنترل و تنظیم کردن سیستم باشد. نتایج مشخص می کند استفاده از ساختار ترکیبی درصد دقت پیش بینی بار کاری را در حد 10 در صد ارتقاء میدهد.

Keywords:

رایانش ابری , تامین پویای منابع , مقیاس پذیری افقی و عمودی , الگوریتم های پیش بینی , رایانش خود مختار