عوامل اجتماعی موثر بر انزوای اجتماعی جوانان

برای توسعه همه جانبه یک جامعه مشارکت اجتماعی همه گروه ها مخصوصا جوانان مورد نیاز است. جوانان از آن جایی که عمر باقی مانده طولانی و هم چنین انرژی فراوان دارند می توانند در این راستا مفید فایده فراوان باشند. ولی برخی ویژگی ها و شرایط جامعه معاصر می تواند باعث کاهش مشارکت و در نتیجه انزوا طلبی آنها شود. انزاوی اجتماعی به معنی ضعف روابط و پیوندهای اجتماعی افراد با اعضای خانواده، با دوستان و خویشاوندان و هم چنین با نهادها و سازمان های اجتماعی می باشد. هدف تحقیق حاضر شناسایی برخی عوامل اجتماعی موثر بر این موضوع در شهر بندرعباس است. چارچوب نظری تحقیق ؛ استفاده از دیدگاه های دورکیم، یونتام، و ویرت شکل گرفته است. روش تحقیق استفاده شده پیمایش و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بوده است. جامعه آماری تحقیق شامل همه جوانان 29 – 15 ساله شهر بندرعباس می باشد که از بین آنها با استفاده از فرمول کوکران و به شیوه خوشه ای تصادفی، 385 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند اعتبار پرسشنامه صوری و آلفای کرونباخ پایایی آن برابر با 0/93 بود. نتایج توصیفی تحقیق نشان داد روابط اجتماعی جوانان به طور کلی در حد متوسط (2/4 از 4) بود پیوندهای اجتماعی جوانان با اعضای خانواده نسبتا بالا (3/2 از 4) ولی با همسایگان و غیر آشناها پایین تر از حد متوسط ( 2 ا ز 4 ) بود نتایج آزمون های استنباطی نشان داد که متغیرهای جنسیت beta=0/169 اعتماد اجتماعی beta=0/72 استفاده از اینترنت beta=0/119 با انزوای اجتماعی رابطه مستقیم و معنادار داشته ولی رابطه پایگاه اجتماعی – اقتصادی با انزوای اجتماعی متعادل نبود. ضریب تعیین تعدیل شده همه ی متغیر های مستقل برابر با 0/646 بود.

Keywords:

انزوای اجتماعی , جوانان , روابط اجتماعی