اثر بخشی تریز بر خلاقیت و مهارت حل مساله دانش آموزان 8-12 ساله شهرستان اصفهان

هدف: از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی روش تریز بر خلاقیت و مهارت حل مساله دانش آموزان 8-12 ساله شهرستان اصفهان بود. بدین منظور یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری کلیه دانش آموزان 8-12 ساله شهرستان اصفهان در سال 1394-95 بود، که از بین آنها از طریق نمونه گیری در دسترس یک دبستان انتخاب و از بین دانش آموزان آن مدرسه تعداد 35 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب وسپس به دو گروه 15 نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون خلاقیت تورنس فرم (ب) و آزمون سنجش مهارت حل مساله برج لندن بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری در دو سطح توصیفی و استنباطی انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل کواریانس نشان داد میزان خلاقیت و مهارت حل مساله دانش آموزان گروه آزمایش به طور معنی داری پس از آموزش بیشتر از گروه کنترل گردیده همچنین میانگین نمرات مولفه های سیالی، بسط، ابتکار و انعطاف پذیری دانش آموزان گروه آزمایش به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود. از سوی دیگر یافته ها بیانگر تاثیر معنا دار روش تریز بر زمان طراحی مهارت حل مساله دانش آموزان بوده، اما تفاوت معناداری در نمره زمان اجرای دانش آموزان مشاهده نگردید.

Keywords:

دانش آموزان مقطع ابتدایی , حل مساله , خلاقیت , تریز