در بسیاری از مناطق دنیا افزایش غلظت
دی اکسید کربن اتمسفر بعنوان عامل اصلی تسریع پدیده گرم شدن هوای زمین مورد بررسی قرار گرفته است. این مقاله به بررسی نقش غلظت
دی اکسید کربن اتمسفر در افزایش درجه حرارت در اعصار متمادی زمین شناسی می پردازد و مطالعات مرتبط موجود را مورد ارزیابی و بازبینی قرار می دهد. در این مطالعه از سه سری اطلاعات مستقل (جمع آوری شده از بخش مرکزی یخ ها و آزمایشات شیمیایی) استفاده شده است. مطالعات نشان میدهد که درباره دقت بازسازی های درجه حرارت و اثر دقیق
دی اکسید کربن برروی گرم شدن هوای زمین مباحثه ای وجود دارد. با استفاده از داده های موجود آنالیز رگرسیون ویژه ای انجام دادیم تا مشخص شود کدامیک از نتیجه هایی که تاکنون در مورد ارتباط بین غلظت
دی اکسید کربن و درجه حرارت پیش بینی شده اند، قابل اعتمادتر می باشند و کدامیک چنین ارتباطی را تایید نمی کنند و یا تاثیری یکنواخت دارند و اینکه آیا این مسئله منجر به گرم شدن سریع یا اهسته هوای زمین می شود همین پیشامد جدید درباره حادثه
گازهای گلخانه ای اعتباری برای مدل آدیاباتیک هست، برطبق قوانین فیزیکی، اگر غلظت
دی اکسید کربن موجود در اتمسفر دو برابر شود، افزایش حداکثر 3-2 درجه سانتی گراد درجه حرارت پیش بینی می شود. بواسطه بازبینی بیشتر مطالعات مرتبط و حقایق رشته های علمی شبیه زیست شناسی و زمین شناسی مشخص می شود که تغییر
دی اکسید کربن همیشه یک فاکتور منفی برای محیط زیست نمی باشد. در حقیقت این مقاله نشان میدهد که افزایش
دی اکسید کربن رشد گیاهان را تحریک می کند در طول تاریخ تغییر
دی اکسید کربن فیزیولوژی گیاهان را تغییر داده است بعلاوه، اطلاعات
آب و هواشناسی نشان می دهد که حجم
دی اکسید کربن در اعصار متمادی افزایش یافته است. اطلاعاتی که تاکنون در موردعملکرد سیستم آب و هوای پیچیده زمین (خصوصا برای آب، تشعشعات خورشیدی و غیره) بدست آمده کافی نیست و نمی تواند جوابگوی علل کامل گرم شدن هوای زمین به صورت قطعی و معین باشد.