ارزیابی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های برنج استان خوزستان (Oryza sativa) با استفاده از نشانگرهای مولکولی ssr

عطر و طعم برنج از ویژگی های مهم و تعیین کننده کیفیت خوراکی برنج است. از جمله مهمترین فاکتورهای بازار پسندی آن در ایران و جهان می باشد. بررسی ها نشان داده که در بین همه ترکیبات معطر شناخته شده، که ماده 2- استیل 1- پیرولین، مهمترین ترکیب شیمیایی ایجادکننده عطر و طعم در برنج بوده و تحت ژن آروماتیک، (fgr) که دارای یک حذف 8 نوکلیوتیدی و سه SNP در اگزون شماره 7 کروموزوم شماره 8 در برنج های معطر می باشند، کنترل می شود. در این تحقیق، به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی 13 ژنوتیپ برنج که 3 ژنوتیپ معطر به عنوان شاهد و 10 ژنوتیپ برنج استان خوزستان با استفاده از نشانگرهای مولکولی 13 جفت آغازگر از نشانگر اختصاصی SSR انجام شد. تمامی آغازگرها SSR مناطقی از ژنوم برنج را تکثیر نمودند که در مجموع 42 آلل چند شکلی با میانگین 3/23 آلل به ازای هر جایگاه ریز ماهواره در ژنوتیپ ها تکثیر شد. در میان نشگرها، نشانگرهای RM223 با 6 آلل و نشانگر RM128 با 5 آلل دارای بیشتیرین تعداد آلل و نشانگر RM28102 با 1 آلل دارای کمترین تعداد آلل بودند. میزان اطلاعات چند شکلی برای نشانگرهای مورد بررسی از 0 تا 0/75 با میانگین 0/44 بود. تجزیه خوشه ای براساس ضرییب تشابه DICE با استفاده از روش UPGMA تمامی ژنوتپ ها را در سه گروه قرار داد و درصد صحت گروه بندی بر اساس تابع تشخیص 701 درصد بود. این نشانگرها با توجه به تفکیک مناسب ارقام و مستقل بودن از تاثیر محیط نشان دادند که ابزار مفید جهت شناسایی و تمایز ارقام برنج خوزستان می باشند.

Keywords:

برنج , شانگر مولکولی ssr , تنوع ژنتیکی , تجزیه خوشه ای