از جلوه های هنر ایرانی،
نقاشی های دیواری است.
نقاشی های دیواری بیشتر مضامینی مذهبی و یا میهنی دارند. تفاوت عمده
نقاشی دیواری با فرم های دیگر نقاشی، ارتباط ارگانیک آن با معماری است.
نقاشی دیواری در قالب از پیش تعیین شده ی فضاهای معماری باید اجرا شود. نقاشی، بر دیواری کشیده می شود که خود این دیوار بخشی از یک فضای معماری است،
نقاشی دیواری، بنده ی معماری است و در کنار گچ بری ها و مقرنس سازی ها است که به وحدتی به نام معماری می رسیم. بیشترین باغ های شیراز، از باغ های زیبا و مشهور ایران و متعلق به دوره زندیه و قاجاریه می باشد. در عمارت این باغ ها
نقاشی های دیواری زیادی وجود دارد.
نقاشی ها دارای مضامین متنوعی هستند که متناسب با موضوع های هریک به شیوه های متدوال و گاه متاثر از
نقاشی غربی کار شده اند. برخی نیز که الهام گرفته از فرهنگ بومی و سنتی می باشد، از دقت و ظرافت بیشتری برخوردار است. روش تحقیق اتخاذ شده در این نوشتار مبتنی بر، برداشت های میدانی و استفاده از اسناد تصویری در بستر مطالعات کتابخانه ای و با تلفیق دو روش توصیفی – تحلیلی و تطبیقی می باشد که به دنبال شناخت و بررسی
نقاشی در کوشک های باغ های دوره زندیه و قاجاریه شیراز می باشد. برای این منظور، پس از بیان مبانی نظری به بررسی
نقاشی در هر عمارت پرداخته و موضوعات
نقاشی هر عمارت را دسته بندی کرده، در نهایت عنوان می گردد تحول
نقاشی در دوره زندیه و قاجاریه چگونه بوده است.