با توجه به اینکه کشور ما یکی از حادثه خیزترین کشورهای دنیا به حساب می آید و ا زجمله مرتبا با
زلزله هایی با قدرتهای تخریبی متفاوت دست به گریبان می باشد.
سطح آمادگی و آگاهی مردم جهت مقابله با این حوادث از اهمیت خاصی برخوردار بوده، این مطالعه با هدف بررسی
سطح آمادگی و اقدامات پیشگیرانه در خصوص کنترل
زلزله در خانواده ها طراحی و اجرا گردید.
مواد وروشها: این مطالعه از نوع مقطعی و توصیفی – تحلیلی بوده که بر روی 140 نفر از کارمندان ادارات شهر تهران انجام شد. روش گردآوری اطلاعات مصاحبه و پرسشگری بود که داده ها پس از پردازش وارد برنامه spss شده برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمونهای کای اسکوئر، تی تست و آنالیز واریانس استفاده شد. یافته ها: 68 درصد افراد مورد بررسی آقا و مابقی خانم بودند. میانگین سن افراد 4/8 مثبت و منفی 38 سال بود، 90/7 درصد نمونه ها متاهل بودند 69/2% آمادگی خود را در صورت وقوع
زلزله خیلی کم دانسته اند، همچنین 53/8% افراد اطلاعاتشان را راجع به نحوه برخورد با
زلزله خیلی کم ارزیابی کردند. بیشترین منبع کسب اطلاعات افراد به ترتیب تلویزیون 36/4% ، رادیو 23/5% ، روزنامه 30/7% و … بود تنها 4/3% افراد در منزل کیف امدادی تهیه کرده اند، 25% نقاط امن منزلشان را شناسایی نموده و 10/71 درصد هم قبلا بطور آزمایشی شرایط
زلزله را در منزل تمرین کرده اند. در حالیکه تنها 3/6% افراد قبلا درمانور
زلزله شرکت نموده بودند، فرزندان 92/8% آنها در مانور مذکور شرکت کرده بودند. بین انجام تمرین آزمایشی، شناسایی نقاط امن منزل و منع کسب اطلاعات رابطه معنی دار آماری بدست آمد (05/0p). در خصوص مناسبترین راههای اطلاع رسانی و آموزش به افراد به ترتیب نمونه ها برگزاری کلاسهای آموزشی (53%) و پخش برنامه های ویژه در رادیو (47%) را پیشنهاد نمودند.
بحث و نتیجه گیری: افراد مورد بررسی به عنوان نمونه ای از جامعه شهری، از آمادگی کافی برای مقابله با
زلزله برخوردار نیستند. برنامه ریزی جهت افزایش
سطح آمادگی افراد ضروری می باشد.