تغییر اقلیم و اثرات آن بر جنگل های مانگرو استان هرمزگان

مانگرو به نوعی اکوسیستم اطلاق می شود که عبارتست از زمین های مرطوب حد واسط مناطق جزر و مدی دریا همراه با مجوعه ای از گیاهان بی نظیر و جانوران خاص که بصورت وافر در مناطق ساحلی و کنار تالابی این اکوسیستم تکثیر می یابند. این اکوسیستم در زمره غنی ترین و حاصل خیزترین اکوسیستم های دنیا به حساب می آید و بیش از 80 درصد میزان صید در کل دنیا وابسته به وجود اکوسیستم مانگرو و سایر نواحی ساحلی دنیا می باشد . تحلیل نتایج بررسی خشکسالی ها در سطح حوزه های رویشگاهی خمیر، تیاب، سیریک و جاسک نشان می دهد که سال 1377 نقطه عطف تغییر در الگوهای بارندگی در استان هرمزگان است. آمار نشان می دهد خشکسالی ها از سواحل خلیج فارس تا دریای عمان داری روند افزایشی است و این روند در بخش شرقی استان به ترتیب عبارتند از: جاسک ، سیرک ، تیاب و خمیر می باشد .تحلیل نتایج بررسی خشکسالی هیدرولوژیک در سطح حوزه های رویشگاهی چهار منطقه وقوع خشکسالی های هیدرولوژیک شدید تا بسیار شدید در سطح منطقه از مقطع زمانی 1377 تا کنون به ترتیب شامل: جاسک، سیرک، تیاب و خمیر می باشد. تحلیل نتایج بررسی بالا آمدن سطح آب دریا در سطح حوزه های رویشگاهی چهار منطقه نشان می دهد که جاسک، خمیر ، سیرک و تیاب به ترتیب بیشترین خطرات بالا آمدن سطح آب دریا دارند . نتیجه گیری کلی نشان می دهد شدت وقوع تنش ها و آشفتگی های محیطی: جاسک < تیاب < سیریک < خمیر و میزان آسیب پذیری حوزه های رویشگاهی مانگرو استان هرمزگان: سیریک و جاسک < تیاب < خمیر می باشد که با توجه به نتایج تحقیق پیشنهاد می شود که برنامه های توسعه و احیای جنگل های مانگرو استان هرمزگان با توجه به وضعیت فرسایش و رسوب گزاری در بستر مانگروهای واقع در حوزه های رویشگاهی مختلف انجام گیرد. بررسی مسایل اقتصادی، اجتماعی جوامع بومی ساکن در مجاور حوزه های رویشگاهی با درجه آسیب پذیری بالا (خمیر و تیاب) در اولویت قرار گیرد.

Keywords:

آشفتگی های طبیعی , آسیب پذیری , جنگل های مانگرو , خشکسالی ها , هرمزگان