بررسی تاثیر طراحی پیاده راه در رونق یک محله (مطالعه موردی: خیابان 17 شهریور تهران)

تمرکز بر کیفیت های محیط است که کارایی و سرزندگی فضاهای شهری، استمرار حیات شهری و تقویت سرمایه اجتماعی را به دنبال دارد. یکی از مهم ترین معیارهایی که در ارزیابی شهرها و محیط های شهری لحاظ می شود، کیفیت عرصه های عمومی شهری موجود در آن است و این واقعیت اجتناب ناپذیر است که کیفیت این فضاها معیار ارزیابی برای میزان مطلوبیت شهرها محسوب می شود. یکی از روش هایی که در دهه های گذشته به منظور ارزیابی کیفیت فضاهای شهری مورد استفاده قرار می گرفت، ارایه پارامترهای مشخص با عنوان ارزیابی های مولفه کیفی محیط بوده است که در نهایت با ارزیابی مولفه ها، به میزان مطلوبیت یا عدم مطلوبیت محیط اشاره گردید. این پژوهش با هدف ارزیابی کیفیت محیطی در فضاهای عمومی شهری پیاده مدار و پاسخگویی به نیازهای شهروندان با روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته است. متغیرهای اصلی این پژوهش، در رابطه با وضعیت رضایتمندی شهروندان از پاسخگویی اجتماعی کیفیت محیط و عناصر موجود در محدوده مورد مطالعه از نظر ابعاد کالبدی و عملکردی در نظر گرفته شده است. نتایج حاکی از آن است که میانگین رضایتمندی پایین از پاسخگویی اجتماعی پایین تر از حد متوسط بوده است که بیانگر عدم رضایت شهروندان از کیفیت فضایی و عدم تناسب فضاهای طراحی شده با نیاز شهروندان و کسبه محل در استفاده از پیاده راه 17 شهریور است. در این مقاله به بررسی پیاده راه و تعاریف آن، تاثیرآن در رونق یک شهر، تعریف سر زندگی، سرزندگی در پیاده راه و نمونه مورد مطالعه پیاده راه 17 شهریور پرداخته شده است.

Keywords:

پیاده راه , مشارکت مردم , کیفیت محله , 17 شهریور