سنجش میزان تاب آوری کالبدی- زیرساختی در حملات هوایی (مورد مطالعه: منطقه 6 شهر تهران)

تمدن کنونی به سرعت شهری شده و این رشد سریع، پیامدهای ناگواری را بر پیکرهی شهرها وارد آورده است. ابعاد سکونتگاههای شهری روز به روز پیچیدهتر و به تبع آن ناپایداری امنیتی در شهرها نمایان تر از پیش میباشد. جامعه ی شهری، به ویژه در اشکال امروزی، بهطور دایم و گسترده در معرض انواع مختلفی از تهدیدات قرار دارد؛ در این بین با توجه به کشمکشهای سیاسی ایران با دیگر قدرتهای جهان، احتمال به خطر افتادن امنیت چندان دور از ذهن نیست. طبق روال جنگهای پیشین، حملات هوایی به عنوان اولین مرحله از جنگ، نقش بسزایی در نتیجه نهایی ایفا می کنند. از این رو لازم است تا شهرها بتوانند به سرعت خود را بازیابی کنند و حیات شهروندان ادامه پیدا کند تا سرعت پیشروی دشمن به حداقل برسد. پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان تابآوری شهری در مقابله با حملات هوایی احتمالی در منطقه 6 شهر تهران و به منظور پایش اصول و شاخصهای طراحی تاب آور کالبدی- زیرساختی شهری صورت پذیرفته است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی است و با استفاده از جدول SWOT به شناسایی نقاط قوت و ضعف منطقه 6 شهر تهران پرداخته شده است و کوشش گردید تا با ارایه راهبردها از تهدیدات موجود کاسته و فرصتها به واقعیت تبدیل شود. یافتههای پژوهش نشان میدهد که منطقه 6 از پتانسیلهای مناسبی جهت تابآوری کالبدی- زیرساختی در بحرانها برخوردار است اما تحقق این امر در گرو تقویت مشارکت اجتماعی ساکنین و سیاستهای آموزشی مدیریت شهری، همزمان با پیشبرد طرحهای موضعی و موضوعی در سطح منطقه است.

Keywords:

تاب آوری شهری , حملات هوایی , منطقه 6 تهران , SWOT