بررسی ارتباط زیست بوم و معماری بومی با رویکرد زبان شناختی مبتنی بر زبان بومی - استان مازندران

یکی از مسایل مهم زیستگاه های جوامع انسانی که از اهمیت خاصی برخوردار میباشد نگرش به مسایل بومی آن سرزمین است که شامل فرهنگ بومی، زبان بومی، معماری بومی و.. میباشد. امروزه با پیشرفت تکنولوژی و ورود مصالح جدید به روستاها و نبود مهارت کافی معماران محلی در استفاده از این مصالح، بخش زیادی از هویت روستاها از بین رفته و دیگر انطباق با محیط طبیعی کمتر دیده میشود.پژوهش حاضر در پی آن است که با مطالعه توصیفی از روش تجربی و با رویکرد زبان شناختی مبتنی بر زبان بومی به بررسی نظامات ساختاری بافت موجود، به بازشناسی ویژگیها و الگوهای اصلی معماری بومی منطقه برآمده از شرایط خاص اقلیمی بپردازد تا بتوان برای باززنده سازی بافتهای بومی مشابه از این راهکارها بهره جست.این پژوهش به شناخت ویژگیهای طبیعی اقلیم و فرهنگ موثر بر زندگی مردم پرداخته و تلاش کرده تا با تحلیل زبان بومی و ارتباط آن با معماری به الگویی مناسب و قابل تعمیم برسد تا در طراحی و معماری و باززنده سازی بافت روستاها از آن استفاده نماید.این مقاله حاصل مشاهدات عینی و بررسیهای میدانی و مطالعات کتابخانه ای است که به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته و پس از بررسی عوامل موثر در معماری روستایی به بررسی چگونگی برخورد معماری روستای با اقلیم منطقه پرداخته است که نتایج نشان میدهد با توجه به اصول پایدار و الگوهای معماری که در گذشته رعایت میشده و حفظ غنای فرهگی هر منطقه چطور میتوان هویت و احساس تعلق را در معماری حفظ کرد.

Keywords:

معماری بومی , زیست بوم , فرهنگ , هویت , زبان , زبان بومی