مرجعیت آموزهای قرآن کریم درحوزه ی اخلاق فردی

مکاتب و ادیان جهان را در یک دسته بندی کلی میتوان در دو گروه قرار داد: نخست مکاتبی که مخاطب خود را گروه، ملت،نژاد و یا طبقه خاصی میدانند و داعیه نجات و هدایت بخش خاصی از انسانها را دارند، و دوم ادیانی که همه انسانها را موردتوجه قرار داده و در پی نجات همه آنان هستند. قرآن کریم همه ملتها را به آیین، معارف و مقررات خود دعوت کرده و هیچفرد، گروه، ملت و نژادی را استثنا نکرده است. مقصود از جامعیت قرآن شمول و فراگیر بودن آیات و آموزه های آن به همه ی شیون زندگی بشر در تمامی دوران ها و اعصار با هدف هدایت انسان است. بنابراین، قرآن برای همه ی انسان ها و همه ی مکان ها و همه ی زمان ها و از همه مهم تر برای همه ی امور زندگی بشر، اعم از امور فردی و اجتماعی نازل شده است.جامعیتقرآن، سبب جاودانگی آن گردیده و آن را کتابی جهانی و قابل استفاده برای همه انسان ها کرده و بر این اساس، بهره مندی ازآن مخصوص عصری خاص نبوده و تاریخ مند و عصری نگردیده است. در تمام دوران ها می توان از قرآن انتظار پاسخ گویی بهنیازهای بشری را داشت و آن را قابل انطباق بر تمامی موضوعات جدید در جهت هدایت بشر دانست.مادر این مقاله جامعیتوجهانی بودن قران در حوزه ی اخلاق فردی را مورد بررسی قرار میدهیم.

Keywords:

جامعیت , جهانی بودن , آموزهای قران , اخلاق فردی