تغییرپذیری اسیدیته خاک تحت تاثیر تاغکاری با گونه Haloxylon persicum (مطالعه موردی: منطقه سجزی، اصفهان)

یکی از راهکارهای مناسب برای مقابله با بیابازایی بخصوص در مناطق خشک و نیمه خشک، کاشت درختان است که در اینراستا کاشت درختان بومی از اولویت بیشتری برخوردار است. گونه تاغ (Haloxylon) یکی از درختان بومی ایران میباشد که ازحدود 40 سال پیش برای تثبیت شن های روان و اصلاح مراتع خشک و نیمه خشک مورد استفاده قرار گرفته است. تحقیقحاضر با هدف بررسی تاثیر کاشت تاغ بر روی مقدار اسیدیته خاک در منطقه سجزی به عنوان یکی از 16 کانون بحرانیبیابانزایی در استان اصفهان بنا نهاده شده است. در این راستا، نمونه برداری از خاک در دو عمق سطحی (صفر تا 30سانتیمتری) و عمقی (30 تا 60 سانتیمتری) در دو محدوده تاغکاری شده و شاهد انجام شد. تجزیه و تحلیل آماری داده بااستفاده از تجزیه واریانس دو طرفه در قالب مدل عمومی خطی (GLM) انجام شد. نتایج نشان داد که کاشت تاغ موجب کاهشمعنی دار مقدار اسیدیته خاک شده است، در حالی که بین مقدار اسیدیته در عمق اول و دوم اختلافی وجود نداشت. نتایج اینتحقیق به خوبی روشن کرد که کاشت درختان در مناطق خشک و نیمه خشک میتواند به عنوان ابزاری ارزشمند در جهتاصلاح و احیا خاک مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

بیابانزایی , اصلاح , خاک , تاغ , اصفهان