شوراهای محلی یکی از مهم ترین نهادهای محلی در باب مدیریت شهرها و روستاها و دارای شخصیت حقوقی مستقل از دولت می باشند. این نهادهای مردمی در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران از جایگاه مهمی در حوزه دموکراسی مشارکتی و نقش فزاینده مردم در تصمیم سازی و تصمیم گیری برخوردار می باشند. هر چند جایگاه واقعی شوراها با شرایط کنونی، فاصله زیادی دارد. هدف از انجام ان پژهش بررسی
کارکرد و
نظارت بر
شوراهای محلی بوده است. این پژوهش، با روش مطالعه ی کتابخانه ای به گردآوری اطلاعات پرداخته و سپس، با تجزیه و تحلیل آن به نتیجه گیری می پردازد. از این رو، روش تحقیق توصیفی تحلیلی است. نتایج حاکی از آن بود که به دلیل عدم وجود ساختارهای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی لازم دارای موانع حقوقی در نظام حقوقی
شوراهای محلی ایران، به صورت عدم وجود شخصیت کامل حقوقی،
نظارت شدید حکومت مرکزی و عدم وجود جایگاه و اختیارات مشخص در ساختار قدرت، بروز پیدا کرده اند. عدم درک جایگاه نهادهای محلی مزبور، به عنوان بستر تحقق مشارکت های مردمی در ساختار قدرت و تصمیم گیری های حاکمیت باعث نوعی توسعه نیافتگی و عدم دستیابی به مولفه های توسعه همه جانبه در ایران است