ارزیابی نه روش تخمین تبخیر و تعرق گیاه مرجع مبتنی بر تابش خورشید در استان خوزستان

تبخیر و تعرق گیاه مرجع (ET0) یکی از مولفه های مهم سیکل هیدرولوژی است که تخمین دقیق آن برای مدیریت بهینه منابع آب لازم میباشد. هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی نه روش مختلف تخمین تبخیر و تعرق گیاه مرجع بر مبنای تابش خورشید، در 11 ایستگاه هواشناسی استان خوزستان در ایران میباشد. بدین جهت از اطلاعات ماهانه هواشناسی ایستگاه های مطالعاتی، در دوره آماری 1996-2005 استفاده گردید. نتایج روشها با خروجی روش فایوپنمن مانتیث ( PMF-56 ) مقایسه گردید و به منظور ارزیابی عملکرد روش ها از شاخصهای آماریR2 و RMSE استفاده شد. نتایج نشان داد از بین روشهای مورد بررسی، روش دورنباس و پروت، باداشتن بیشترین ضریب تبیین ( R2)، 0/93 و کمترین میانگین ریشه مربعات خطا (RMSE)، 2/01 میلیمتر بر روز، بهترین عملکرد را داشته است. نقشه بهترین روش در هر ایستگاه، درمحیط GIS10.2 ترسیم و ارایه شد.

Keywords:

تبخیر و تعرق گیاه مرجع , تابش خورشید , فایوپنمن مانتیث , استان خوزستان