نگرش تطبیقی بر مفهوم مرگ اندیشی محمود درویش و فروغ فرخزاد

مرگ و زندگی پیوسته دو عنصر مهم و برجسته در دیدگاه اندیشمندان بوده است؛ شاعران به مرگ از چشم اندازهای گوناگون نگریسته اند. در این میان، اینجا به شیوهی تحلیل محتوای کیفی، اندیشه و احساس دو شاعر(محمود درویش و فروغ فرخزاد) درباره ی مرگ ارزیابی شد؛ با جستجو در دیوان این شاعران، شعرهایی که مضمون مرگ در آنها یافت می شد، واکاوی شد و سپس از این رهگذر، مباحثی مانند تصویرمرگ، سیر تحول فکری شاعر، دنیای پس از مرگ و هراس از مرگ بررسی شد. یافته های پژوهش نشان داد که در نگاه فروغ، سیر تحول بیشتر مشهود است و زندگی را با همه ی پوچی اش دوست دارد. در ابتدا اگر خواهان مرگ است به دلیل بیزاری از زندگی است؛ اما کم کم مرگ در نگاه او زیبا می شود و با واژه هایی روشن، شاعرانه، ترسیم می شود. اما مرگ در نگاه و اشعار محمود درویش به دو گونه پدیدار می شود: مرگ های روزمره و همیشگی بدون هیچ فلسفه ای و دیگری مرگی که در عقیده انها زیبا و دوست داشتنی است و دریچه ای به سوی جهانی بدون قفس و ازاد و رسیدن به زندگی حقیقی جاودانه است

Keywords:

محمود درویش , فروغ فرخزاد , مرگ , زوال , فلسطی