بررسی رابطه بین عزت نفس سازمانی با سازگاری شغلی کارکنان دستگاه های اجرایی شهر کرمان

هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین عزت نفس سازمانی با سازگاری شغلی کارکنان دستگاه های اجرایی کرمان در سال 1396 است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی - پیمایشی است. جامعه آماری شامل کارکنان دستگاه های اجرایی کرمان به تعداد 473 نفر می باشد که با روش نمونه گیری تصادفی ساده و براساس جدول مورگان 214 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه سازگاری شغلی دیویس و لافکوایست و پرسشنامه عزت نفس پیرس و همکاران ( 1989) می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام گرفته است. نتایج آزمون فرضیه ها بیانگر آن است که بین عزت نفس سازمانی و سازگاری شغلی همبستگی مثبت و نسبتا قوی وجود دارد. بین عزت نفس سازمانی و ابعاد سازگاری شغلی ( ارزش پیشرفت، ارزش راحتی، ارزش نوع دوستی، ارزش پایگاه، ارزش ایمنی و ارزش خودمختاری ) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیونی نشان داده است که عزت نفس سازمانی توانسته است 38/6 درصد از واریانس متغیر سازگاری شغلی کارکنان دستگاه های اجرایی کرمان را تببین نماید.

Keywords:

عزت نفس سازمانی , سازگاری شغلی