بررسی مولفه های موثر در بهبود رفتار سالمند در تقابل با محیط سرای سالمندان با رویکرد معماری حواس

در ابتدای قرن بیستم و در دهه های سی و چهل میلادی اصول طراحی مسکن در اروپا که توسط سیام ارایه شد بر این اصل استوار بود که با دگرگون ساختن محیط طراحی شده می توان رفتار آدمی را نیز با آن همساز نمود. آنچه پس از تحقیقات و تجربیات فراوان به دست آمده بیان کننده این نکته است که محیط در سطوح مختلفی رفتار را تحت تاثیر قرار می دهد. رفتارهای آنی، تابعی از وضعیتی هستند که در آن اتفاق می افتند. برای مثال آرایش مبلمان و اثاثیه در یک اتاق بر شیوه ی تعامل افراد در آن اتاق با یکدیگر، تاثیر می گذارد .در طول چند دهه اخیر کاهش مرگ و میر ناشی از بهبود وضعیت بهداشتی و افزایش امید به زندگی سبب افزایش تعداد سالمندان در دنیا گردیده که این امر در آینده نیز شتاب بیشتری خواهد یافت. تفکر درباره زندگی در خانه سالمندان برای سالمند، ایجاد حس انزجار و تنفر می کند؛ چراکه خانه سالمندان معمولا یادآور ناتوانی و ناکارآمدی سالمند در فرهنگ ایران می باشد، در صورتی که با عنایت به روند شهری شدن و نیاز ها و اقتضایات جوامع ایجاد فضایی با حداکثر الزامات و امکانات برای نگهداری از سالمندان با حفظ شان و منزلت اجتماعی آنان غیر قابل چشم پوشی به نظر می رسد. در این پژوهش با توجه به نظریه لوکوربوزیه در طراحی فهرست عملکرد های مورد نیاز طراح و استانداردهای طراحی بررسی می شود تا از آنها برای ترکیب در فرم استفاده شود. این پژوهش تحلیلی توصیفی بوده و تجزیه و تحلیل اطلاعات به روش اسنادی صورت گرفته است، تا نقش مولفه های موثر در ایجاد حس دلبستگی به مکان به منظور ارتقاء کیفیت کالبدی مجموعه جهت افزایش کیفیت روانی و رضایتمندی سالمندان، مورد بررسی قرار گیرد.

Keywords:

معماری حواس , روانشناسی محیط , سرای سالمند , پدیدارشناسی , حس مکان