تاثیر چشم انداز توسعه در پارادایم های تغییر آب و فرسایش مدیریت مبتنی بر چشم انداز فرهنگی (مطالعه ای برتغییر پارادایم مدیریت مبتنی بر چشم انداز فرهنگی در استان مازندران)

با انتقال از جهان پیشا مدرن به جامعه مدرن و برنامه های توسعه،مدیریت منابع آب در سراسر جهان به طور چشمگیری تغییر کرده است.این تغییر پارادایم آب دارای بسیاری از اجزای تشکیل دهنده است. اولین تغییری که می توان در تغییر پارادایمی آب دید ، فرسایش چشم انداز سنتی مدیریت و کنترل آب است که در این مقاله تحت عنوان چشم انداز های فرهنگی نامیده می شود. این تغییر پارادایمی به آب، به دلیل وابستگی گروه های انسانی به یافتن منابع جدید، تغییر در خواسته ها و نیازها، تاکید و تحول در شیوه های زیست و ظهور سبک زندگی جدید، پیوندهای میان رشد اقتصادی و استفاده از آب که بر روی رویکردهای برنامه ریزی سنتی تسلط پیدا کرده است و مهم تر از آن برنامه های سازمان دهی شده برای ایجاد توسعه بوجود آمده است.کشور ایران از جمله کشور هایی است که موضوع آب یکی از کانونی ترین دغدغه های مردم به شمار می آمد و دارای سایقه طولانی است به همین دلیل مکانیسم ها و استراتژی های متنوعی را برای مدیریت آب می توان دید، به گونه ای که نسبت به آن دارای چشم انداز فرهنگی گردیده اند. با توجه به گوناگونی منطقه ایی ایران می توان انواع زیست بوم های مختلفی دید که دارای مدیریت سنتی متنوع در مدیریت آب بوده است. بنابراین با توجه به همین گوناگونی در زیست بوم ها می توان چشم انداز های متنوع فرهنگی نسبت به مدیریت سنتی آب را مشاهده کرد. اینکه در ایران با یک گونه یا شیوه از مدیریت آب روبرو نستیم شاهدی بر این مدعا است. مطالعه در این زمینه چندان گسترده نیست که بتوان این گوناگونی را با توجه به زیست بوم های مختلف مشاهده کرد اما به هر جهت با توجه به تنوع زیست بومی و فرهنگی، می توان دید شیوه های استفاده از آب تنوع داشته است. با این حال با انتقال از پیشا مدرن به مدرن می توان تغییر اساسی درمدیریت سنتی آب دید. در واقع با ورود برنامه های توسعه که اغلب برنامه های سازماندهی شده از بالا برای منطقه های زیست بومی بوده است، با فرسایش چشم انداز های فرهنگی نسبت به مدیریت آب روبرو بوده ایم.استان مازندران به عنوان یک زیست بوم خاص در ایران که از آب نسیتا مناسب برخوردار بوده است دارای چشم انداز فرهنگی خاص خود نسبت به بهره بری آب بوده است که با مدرن شدن زندگی و گسترش برنامه های توسعه این فرسایش را عمیقا می توان مشاهده کرد.با توجه به این مساله مقاله سعی دارد به چند پرسش اساسی بپردازد تا بتوان فرسایش چشم انداز فرهنگی و چالش های این فرسایش را نسبت به موضوع آب در استان مازندران نشان دهد:1.چشم انداز های فرهنگی مدیریت آب با چه چالش هایی روبرو شده اند 2. آیا باز آوری این چشم انداز های فرهنگی می تواند مناسب مدیریت آب در دوره جدید مناسب باشد یا نیاز به چشم انداز های فرهنگی دیگری است 3-تحت تاثر چشم انداز توسعه در چند دهه اخیر مدیریت آب چه تغییر پارادایمی رخ داده است که چشم انداز های فرهنگی مدیریت سنتی آب را به طور کلی تغییر داده است

Keywords:

چشم انداز توسعه , چشم انداز فرهنگی , مدیریت آب , مازندران , فرسایش