پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی ازیک طرف به شناخت و تحلیل مبانی نظریه ای توسعه پایدار شهری، و از طرفی دیگر به بررسی اهمیت و ضرورت
ارزیابی پایداری شهرها می پردازد. چرا که تفکر و نظریه پردازی در حوزه توسعه پایدار، علاوه بر اینکه به تکمیل و ارتقای بحث های متنوع نقش آفرینی آنها در
توسعه شهری کمک می نماید، از جایگاه ویژه ای در مطالعات گسترده شبکه های سکونتگاهی ملی، منطقه ای و محلی برخوردارست. از این رو، مطالعه و بررسی نظری و ماهیتی این موضوع، به ارتقای دایره شناختی و ادراکی در مبانی نظری مطالعات شهری کمک می کند. نتایج بدست آمده نشان می دهد نظریه
توسعه پایدار شهری رهیافت جامعی است که ضمن پاسخ دهی به نیازهای مختلف شهروندان در حال حاضر، در راستای حفظ محیط زیست، تعادل اقتصادی و رفاه شهروندان همراه با حفظ حقوق شهروندیشان نیز تلاش می کند. همچنین نتایج نشان می دهد که
ارزیابی و
توسعه پایدار شهری عمدتا دو رکن جدایی ناپذیر قلمداد می شوند که با همکاری هم در حل مشکلات اجتماعی، اقتصادی و منابع مهم که بخش زیادی از سکونتگاههای شهری جهان را درگیر کرده اند، از اثربخشی بسیار زیادی برخوردار هستند.