تاثیر تمرین مشاهده ای خود کنترلی و سطح مهارت الگو بر یادگیری سرویس بلند بدمینتون

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین مشاهده ای خود کنترلی و سطح مهارت الگو بر یادگیری سرویس بلند بدمینتون بود. 52 دانشجوی دختر (18 تا 26 سال) به طور تصادفی در یکی از چهار گروه: الف) الگوی ماهر خودکنترل، ب) الگوی ماهر – جفت شده، ج) الگوی در حال یادگیری خود کنترل بود. د) الگوی در حال یادگیری جفت شده، قرار گرفتند. مطالعه حاضر شامل پیش آزمون، اکتساب و آزمون یادداری بود. نتیجه و شکل حرکت به عنوان متغیرهای وابسته مورد اندازه گیری قرار گرفتند. متغیرهای مستقل شامل نوع الگو (ماهر یا در حال یادگیری) و شرایط تمرین (خودکنترل یا جفت شده) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس عاملی، یو من ویتنی و کروسکال والیس استفاده شد که در ارتباط با شکل حرکت، نتایج نشان داد که اثر اصلی نوع الگو، اثر اصلی شرایط تمرین و تعامل نوع الگو و شرایط تمرین در آزمون اکتساب و یادداری معنادار نبود. در خصوص امتیازات نتیجه، اثر اصلی نوع الگو و در آزمون اکتساب، معنادار بود. گروه الگوی در حال یادگیری عملکرد بهتری را نسبت به گروه الگوی ماهر نشان داد، اما اثر اصلی شرایط تمرین در آزمون اکتساب معنادار نبود. هم چنین، اثر اصلی نوع الگو، اثر اصلی شرایط تمرین و تعامل بین نوع الگو و شرایط تمرین در آزمون یادداری معنادار نبود.

Keywords:

یادگیری مشاهده ای , تمرین خودکنترل , الگوی ماهر , الگوی در حال یادگیری