تاثیر سرعت انقباض فعالیت برونگرا آسیب زا بر اقتصاد دویدن دختران جوان تمرین کرده

هدف: استراتژی فعال سازی منحصر بفرد انقباضات برون گرا، عضله را مستعد آسیب می سازد. تارهای نوع II جهت آسیب مستعدترند، لذا به نظر می رسد سرعت انقباض در استرس مکانیکی و میزان آسیب اثرگذار باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر سرعت انقباض فعالیت برونگرا آسیبزا عضله اکستنسور زانوی پای غالب بر اقتصاد دویدن در دختران جوان تمرین کرده بود.روش بررسی: 16 دختر جوان تمرینکرده به طور تصادفی در دو گروه فعالیت برونگرا با سرعت بالا 240ͦ / s و پایین 60 ͦ/s قرار گرفتند. آسیب عضلانی در گروه سرعت بالا و پایین به ترتیب توسط 20 و 5 دوره 15 تکراری با شدت 150 درصد حداکثر گشتاور ایزومتریک در عضلات اکستنسوری زانوی پای غالب ایجاد گردید. شاخص های آسیب عضله (حداکثرگشتاور ایزومتریک، میزان درد، محیط ران) قبل، یک و 48 ساعت بعد و اقتصاد دویدن قبل و 48 ساعت پس از فعالیت برون گرا اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS16 آزمون های آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر بین گروهی، t مستقل و من ویتنی انجام گردید. یافته ها: یک و 48 ساعت پس از آسیب تمامی شاخص های آسیب عضلانی به طور معنی داری در هر دو گروه تغییر یافت P<0/05 که نشان دهنده ایجاد آسیب عضلانی در هر دو گروه بود. تفاوت معنی داری بین شاخص های آسیب عضلانی (به جز میزان درد) و اقتصاد دویدن در شدت های مختلف دویدن بین دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: با مشابه بودن مدت تنشن، سرعت انقباض (تفاوت 4 برابری) فعالیت برونگرا آسیبزا عضله اکستنسور زانو، عامل تعیین کننده ای در تغییرات اقتصاد دویدن دختران جوان تمرینکرده نمی باشد.

Keywords:

فعالیت برونگرا آسیب زا , سرعت انقباض , اقتصاد دویدن , دختران جوان تمرین کرده