بررسی میزان تاثیر فرآیند مدیریت دانش بر نوآوری سازمانی در شرکت های ساختمانی و انبوه سازی

امروزه با توجه به تغییرات سریع تکنولوزیکی و سرعت فزاینده خلق و توسعه دانش و تغییر ماهیت فعالیت های سازمان ها به کارهای دانشی، کاربرد مدیریت دانش در سازمان ها به طور روزافزون اهمیت یافته است. در کنار دانش، نوآوری، نیز به عنوان مهم ترین عامل برای بقای شرکت ها و منبع مهمی برای رقابت پذیری بسیاری از سازمان های پیشرو شناخته شده است. برای همین در این پژوهش به بررسی رابطه بین مدیریت دانش و نواوری سازمانی و تعیین سهم نسبی هر یک از مولفه های مدیریت دانش در پیش بینی و تبیین نواوری سازمانی پرداخته شده است. پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی و از حیث روش توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کارشناسان و مدیران شرکت های ساختمانی ثبت شده در انجمن شرکت های ساختمانی و انبوه سازی استان تهران می باشند. اطلاعات موردنیاز با استفاده از ابزار پرسشنامه با نمونه ای از 250 نفر جامعه آماری، جمع آوری گردید. اعتبار شاخص ها و مدل پژوهش با تست CVR و پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ مورد سنجش قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهند؛ رابطه معناداری بین مدیریت دانش و مولفه های آن با نوآوری سازمانی، وجود دارد و مولفه به کارگیری دانش پیش از دو مولفه توزیع و تسهیم دانش و نیز گردآوری دانش بر نوآوری سازمانی تاثیر مستقیم و مثبتی دارد.

Keywords:

نوآوری سازمانی , فرایند مدیریت دانش , بکارگیری دانش , توزیع و تسهیم دانش , گردآوری دانش