اشتغال در بازار کار غیر رسمی و عوامل موثر بر آن در ایران (1351-1385)

یکی از دغدغه های اکثر کشورهای جهان این است که انجام فعالیت های اقتصادی به صورت پنهان و غیر رسمی در حال افزایش است. پس از شکل گیری اقتصادهای مدرن، فعالیت های غیر رسمی به عنوان یکی از ویژگی های اصلی بازار کار محسوب می شود. نیافتن شغل رسمی و گریز از محدودیت های قوانین و مقررات، از جمله دلایل ورود افراد به بازارهای کار غیر رسمی است. توجه به اهمیت بازار کار و نقش مهمی که در ایجاد تعادل در اقتصاد به عهده دارد، شناخت بازارهای کار را با توجه به ساختارها و ماهیت های متفاوتی که دارند، ضروری می سازد. در این پژوهش با استفاده از روش شاخص های چندگانه - علل چندگانه (MIMIC)، با رویکرد حداقل مربعات جزیی به برآورد سهم شاغلان بازار کار غیر رسمی در ایران پرداخته شده است. محاسبات نشان میدهد که سهم شاغلان بازار کار غیر رسمی ایران، در طی دوره 35ساله ( 1385 - 1351 ) با فراز و نشیب های بسیاری همراه بوده است، ولی در مجموع روند صعودی را طی کرده است، که بیشترین سهم مربوط به دوره (1369-1385) بالغ بر 21 درصد است. نتیجه برآورد نشان می دهد، بار مالیاتی، تورم و حداقل دستمزدها، تعیین کننده اصلی جهت گیری روند یادشده بوده اند و توزیع درآمد و مصرف انرژی به شدت از این متغیر تاثیر می پذیرند

Keywords:

اشتغال غیر رسمی , بخش غیر رسمی , رویکرد حداقل مربعات جزیی , مدل MIMIC , معادلات ساختاری