بررسی و تبیین عوامل موثر بر بدگمانی به تغییر سازمانی در دانشگاه پیام نور استان مرکزی

بدگمانی به تغییر سازمانی، به معنای نگاه بدبینانه نسبت به موفقیتآمیز بودن تلاشهای تغییر است که میتواند مانعی برای توفیق برنامه های تغییر باشد. تحقیق حاضر قصد دارد ضمن توجه به عوامل شخصیتی و محیطی، بدگمانی به تغییر سازمانی را در دانشگاه های پیام نور استان مرکزی بررسی کند. مهمترین عواملی که به عنوان محرک بدگمانی سازمانی شناسایی شدند، عبارتند از: شخصیت متخاصم، نقض قرارداد روانشناختی، عدالت سازمانی و مشارکت در تصمیمگیری. فرض بر این است کهمتغیر اول و دوم، دارای تاثیر مثبت بوده و دومتغیر دیگر دارای تاثیر منفی بر روی پدیده بدگمانی به تغییر سازمانی هستند. یافته های مدل معادله ساختاری از 143 نفر کارمندان دانشگاه های پیام نور استان مرکزی نشان داد هر چهارمتغیر تاثیر معناداری را بر پدیده بدگمانی به تغییر سازمانی داشته و روی هم رفته، میتوانند 61 درصد از واریانس بدگمانی به تغییر سازمانی را تبیین کنند. همچنین، یافته های تحقیق نشان داد که بیشترین تاثیر معنادار منفی به عدالترویهای، و بیشترین تاثیر معنادار مثبت بهمتغیر شخصیت بدگمان اختصاص دارد.

Keywords:

بدگمانی به تغییر سازمانی , محرک ها , مدل سازی معادلات ساختاری