حذف فلزات سنگین از پسابهای صنعتی توسط باکتریهای احیاء کننده سولفات

تخلیه فاضلابهای صنعتی تصفیه نشده بخصوص فاضلابهای صنعتی حاوی فلزات سنگین یکی از مهمترین آلاینده های زیست محیطی به شمار می روند. مهمترین خطر ورود فاضلابهای حاوی فلز به آبهای جاری، انهدام زندگی آبزیان است. برای تصفیه این گونه پسابها روشهای مختلف فیزیکو شیمیایی و بیولوژیکی به منظور حذف فلزات سنگین در یک محدوده pH وسیع و تغلیظ مناسبتر لجن تولیدی و نیز استفاده از فرایند بیولوژیکی تولید سولفید و عدم نیاز به مواد شیمیایی سولفیدی ، از مزایای کاربرد سیستمهای احیاء باکتریهایی سولفات نسبت به سایر سیستمها در حذف فلزات سنگین از پسابهای صنعتی می باشد. در این تحقیق از یک راکتور بیولوژیکی با محیط رشد چسبیده و جریان ناپیوسته به حجم مفید 5 لیتر در مقیاس آزمایشگاهی استفاده شد. غلظتهای فلزی بکار رفته، برای سرب 5، 150 و 300 میلیگرم بر لیتر برای کروم (VI) 5 و 50 و 100 میلی گرم بر لیتر و برای نیکل 5، 15 و 30 میلی گرم بر لیتر بودند. مرحله راه اندازی به منظور رشد و تکثیر باکتریایی صورت گرفت که در پایان این مرحله، راندمان حذف سولفات با زمان ماند 24 ساعت بالای 99% بود. در مرحله بهره برداری ابتدا برای هر غلظتی از فلز یک دوره تثبیت چند روزه جهت رسیدن به حالت تعادل در نظر گرفته شد و بعد از پایداری سیستم نمونه برداری برای فلزات سرب، کروم و نیکل در زمانهای ماند و غلظتهای سولفات ورودی مختلف صورت گرفت.راندمان حذف سرب، با ورودی 5 میلی گرم در لیتر ، بطور متوسط 90% و با ورودی 150 و 300 میلی گرم بر لیتر بالای 99% بود. راندمان حذف کروم(VI)، با ورودی 5 میلی گرم بر لیتر بین 92 – 75% و با ورودی 50 و 100 میلی گرم بر لیتر بالای 97% بود. راندمان حذف نیکل با غلظت ورودی 5 میلی گرم بر لیتر بین 73-58% متغیر بود و با غلظت ورودی 15 یا 30 میلیگرم بر لیتر بالای 82% می رسید. بطور کلی نتایج بدست آمده به روشنی ثابت می کند که اهداف تحقیق یعنی حذف فلزات و سولفات بوسیله فرآیند احیاء بیولوژیکی سولفات تامین شده است.