نقد و بررسی معادشناسی سهروردی در پرتو حکمت متعالیه

شیخ شهاب الدین سهروردی در تبیین خود از مسیله معاد به این باور میرسد که نفوس سعادتمندان و کمال یافتگان بعد از مرگ منجذب عالم انوار قدسیشده و ازاشتغالات برزخی برکنار می ماند. اما متوسطان اهل سعادت بعد از مرگ با حفظ درجات در عالم صور معلقه یا اشباح مجرده مستقر میشوند و متذکر میشود که بعث اجساد و اشباح ربانی و کلیه وعده های پیامبران بدینگونه تحقق مییابد. امادر مورد نفوس اهل شقاوت اظهاراتی دارد که مظنون به تمایل به تناسخ است.صدرالمتالهین شیرازی از رویکرد سهروردی به مسیله معاد، خصوصا آنجا که صورت های غیرجسمانی را، که باعث نقوشی در خیال هستند، منشا آثار ملایم وغیرملایم شمرده است، انتقاده کرده و تبیین وی را متضمن مخالفت با ظواهر متون دینی دانسته است.

Keywords:

سهروردی , حکمت متعالیه , معادشناسی , معاد جسمانی , معاد روحانی