تاثیر حاد دو نوع فعالیت بدنی هوازی و بی هوازی بر سطوح سرمی عامل تغذیه ای مشتق از مغز و کورتیزول مردان فعال
Publish place: Journal of Sport and Biomotor Sciences، Vol: 6، Issue: 11
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 332
This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSBS-6-11_005
تاریخ نمایه سازی: 23 آبان 1397
Abstract:
هدف: هدف از این پژوهش مقایسه ی تاثیر دو نوع فعالیت بدنی واماندهساز هوازی و بی هوازی بر سطوح BDNF و کورتیزول سرمی و ارتباط آن ها با هم میباشد.مواد و روشها: 16 نفر از دانشجویان فعال به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول آزمون وامانده ساز بی هوازی کانینگهام و فالکنر و گروه دوم آزمون وامانده ساز هوازی استراند را انجام دادند. نمونه های خونی قبل و بلافاصله پس از تمرین گرفته شد.یافته ها: نتایج آزمون t همبسته نشان داد که هر دو نوع ورزش حاد واماندهساز هوازی و بیهوازی موجب افزایش معنیدار BDNF شدند <0/05) .(p همچنین اجرای یک جلسه ورزش تا حد واماندگی از نوع هوازی باعث کاهش معنی دار (p <0/05) و از نوع بیهوازی باعث افزایش غیرمعنی دار(P> 0/05) در سطوح سرمی کورتیزول گردید. بین سطوح کورتیزول و BDNF در هر دو گروه آزمودنی همبستگی معنیداری وجود نداشت .(P> 0/05) به علاوه، آزمون t مستقل نشان داد تفاوت معنیداری بین گروههای هوازی و بی هوازی در سطوح سرمی BDNF و کورتیزول وجودندارد .(P> 0/05)بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده ی تاثیرات قابل توجه و مثبت تمرینات وامانده ساز حاد هوازی و بی هوازی بر سطوح سرمی BDNF میباشد. با توجه به عدم ارتباط معنی دار بین این دو عامل می توان بیان داشت احتمالا اجرای فعالیتهای حاد هوازی و بیهوازی موجب افزایش کورتیزول تا حدی که باعث سرکوب و کاهش سطوح BDNF در افراد فعال شود نمیگردد و از این رو خطری برای سلامت دستگاه عصبی به شمار نمیرود.
Authors
حمزه بیانی
کارشناس ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری
ضیاء فلاح محمدی
دانشیار دانشگاه مازندران
محمد فاضل زاده
دانشجوی دکتری دانشگاه بیرجند