مقایسه سرعت انقباض بالا و پایین فعالیت اکسنتریک حاد آسیب زای عضله اکستنسور زانو بر اقتصاد دویدن و پاسخ های متابولیکی در دختران تمرین کرده

مقدمه و هدف: مکانیسم فعال سازی منحصربه فرد انقباض اکسنتریک، عضله را مستعد آسیب می سازد. تارهای نوع II نسبت به نوع I جهت آسیب عضلانی مستعدترند، لذا به نظر میرسد سرعت در استرس مکانیکی و میزان آسیب اثرگذار باشد. هدف این مطالعه، مقایسه سرعت انقباض بالا و پایین فعالیت اکسنتریک حاد آسیبزا عضله اکستنسور زانو بر اقتصاد دویدن و پاسخهای متابولیکی در دختران تمرین کرده بود.روش شناسی: 16 دختر جوان تمرینکرده به صورت تصادفی در دو گروه فعالیت اکسنتریک با سرعت بالا (240ﾟ/s) و پایین (60ﾟ/s) قرار گرفتند. آسیب عضلانی در دو گروه سرعت بالا و پایین به ترتیب توسط 20 و 5 ست 15 تکراری با شدت 150 درصد حداکثر گشتاور اکستنسوری ایزومتریک در عضلات اکستنسوری زانوی پای برتر ایجاد گردید. شاخصهای آسیب عضله قبل، یک و 48 ساعت پس از آسیب و اقتصاد دویدن و پاسخ های متابولیکی در شدتهای مختلف 60)، 70 و 80 درصد (vVO2max، 24 ساعت قبل و 48 ساعت پس از فعالیت اندازهگیری شدند.یافتهها: شاخصهای آسیب عضلانی به طور معنیداری در هر دو گروه تغییر یافت (p<0/05) که نشان دهنده ایجاد آسیب عضلانی بود. تفاوت معنی داری بین شاخصهای آسیب عضلانی، اقتصاد دویدن و پاسخهای متابولیکی در شدتهای مختلف دویدن بین دو گروه مشاهده نشد.بحث و نتیجه گیری: زمانی که مدت تحت تنشن قرار گرفتن عضله اکستنسور زانوی پای برتر مشابه باشد، تفاوت 4 برابری در سرعت انقباض فعالیت اکسنتریک حاد آسیبزا، به اندازه کافی نمیباشد که بتواند تفاوتی در شاخصهای آسیب عضلانی، اقتصاد دویدن و پاسخهای متابولیکی ایجاد کند.

Keywords:

فعالیت اکسنتریک حاد آسیب زا , سرعت انقباض , اقتصاد دویدن , پاسخ های متابولیکی , دختران جوان تمرین کرده