تاثیر خود رهبری بر کاهش بی تفاوتی سازمانی کارکنان با نقش واسطه ای تعهد حرفه ای

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر خود رهبری بر کاهش بی تفاوتی سازمانی کارکنان با نقش واسطه ای تعهد حرفه ای کارکنان ادارات دولتی شهرستان آباده انجام شده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی است. روش تحلیل این پژوهش از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بوده است. جامعه پژوهش شامل کلیه مدیران، معاونان و کارکنان ادارات دولتی شهرستان آباده بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای با اختصاص متناسب و به کمک فرمول نمونه گیری کوکران، 120 نفر از آنان انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودرهبری ابیلی و مزاری 1393 ، بی تفاوتی سازمانی دانایی فر و همکاران، 2010 و تعهد حرفه ای باگرایم 2003 (استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف T تک گروهی، ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون، و مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد سه متغیر اصلی پژوهش (خودرهبری، بی تفاوتی سازمانی کارکنان و تعهد حرفه ای) با یکدیگر رابطه مثبت و معناداری P<0.01 دارند. مدل یابی معادلات ساختاری نیز حاکی از تاثیر خودرهبری بر کاهش بی تفاوتی سازمانی ϒ=0.78 و تعهد حرفه ای بر بی تفاوتی سازمانی β=0.7 می باشد. همچنین خودرهبری به طور غیرمستقیم و با میانجیگری تعهد حرفه ای بر بی تفاوتی سازمانی ϒ=0.39 تاثیرگذار است. نتایج همچنین نشان داده که خودرهبری به طور مستقیم بر بی تفاوتی سازمانی تاثیرگذار نیست. نهایتا می توان اینگونه نتیجه گرفت که ارتقای رفتارهای مبتنی بر خود مسیولیت پذیری و خودآغازگری مانند خودرهبری، نه تنها موجبات کاهش بی تفاوتی سازمانی می شود، بلکه کاهش بی تفاوتی سازمانی را به واسطه تعهد حرفه ای تسهیل می کند

Keywords:

بی تفاوتی سازمانی , خودرهبری , تعهد حرفه ای , کارکنان و مدیران