استفاده از رویکرد پاسخ سطح و الگوریتم تبرید تدریجی برای مدل سازی و بهینه سازی ناحیه متاثر از حرارت در فرآیند جوشکاری با الکترود تنگستن و گاز محافظ

فرآیند جوشکاری با الکترود غیرمصرفی تنگستن در حضور گاز محافظ به دلیل کیفیت بالای اتصال یکی از فرآیندهای پرکاربرد درجوشکاری ورق های نازک می باشد. در این تحقیق اثر پارامترهای تنظیمی فرآیند جوشکاری بر ناحیه متاثر از حرارت که به عنوان یکی از مهمترین مشخصه های خروجی در نظر گرفته شده است مورد بررسی قرار می گیرد. جهت گردآوری داده های مورد نیاز در انجام این تحقیق، آزمایشات تجربی با بهره گیری از روش پاسخ سطح انجام می شود. به منظور ایجاد ارتباط دقیق بین این پارامترهای از مدلسازی رگرسیونی استفاده می شود.در مرحله بعد، اعتبار این مدل ها با استفاده از تحلیل واریانس مورد ارزیابی قرار می گیرد. سپس برای بهینه سازی مدل اصلح انتخاب شده و برای نیل به مشخصه ی خروجی مطلوب (ناحیه متاثر از حرارت) از الگوریتم تبرید تدریجی، استفاده می شود. در انتها مقایسه ی نتایج بهینه سازی با مقادیر واقعی منتج شده از آزمایشات تجربی، نشانگر قابلیت بسیار خوب روش پیشنهادی در مدلسازی و بهینه سازی این فرآیند می باشد.

Keywords:

جوشکاری با الکترود غیر مصرفی تنگستن و گاز محافظ , ناحیه متاثر از حرارت , مدلسازی رگرسیونی , بهینه سازی , الگوریتمتبرید تدریجی