درمان ایمپلنت در مبتلایان به پریودنتیت مزمن

امروزه با افزایش امید به زندگی و آگاهی افراد، بیماران بیشتر و مسن تری به دنبال استفاده از درمان ایمپلنت هستند. این امر باعث شده تا بیماران زیادی با سابقه ابتلا به پریودنتیت اعم از درمان شده با درمان نشده متقاضی استفاده از ایمپلنت باشند. شواهد موجود حاکی از آن است که سابقه ابتلا به پریودنتیت از جمله عوامل خطر اصلی در بروز مشکلات بافت پری-ایمپلنت بوده و از این نظربا عواملی همچون سیگاری بودن برابری می کند. همچنین به خوبی نشان داده شده که پریودنتیت و بیماری بافت پری-ایمپلنت علل و مکانیسم کمابیش یکسانی دارند که از جمله مهمترین آنها، حضور پلاک میکروبی و عوامل مرتبط با گیر یا ناتوانی در حذف آن است. از این رو، بیمار و کلینیسین باید از تاثیر این عوامل بر نتیجه درمان آگاه بوده و درمانهای حمایتی پریودنتال و پری-ایمپلنت را که در اساس مشابه هستند با جدیت بیشتری پیگیری نمایند.