هدف از نگارش این مقاله بررسی نقش محوری
روحانیت و حوزه های علمیه در
تداوم انقلاب اسلامی ایران است. پیروزی
انقلاب اسلامی موجب گردید تا نقش و کارکرد حوزه های علمیه و
روحانیت بیش از پیش مورد توجه پژوهشگران مسایل ایران قرار گیرد. البته پیش از این نیز این نهاد در صحنه اجتماع حاضر بوده و به عنوان مروج شریعت رسالت خود را در جامعه عهدهدار بوده است. حوزه های علمیه و
روحانیت با جهاد دینی و ژرف اندیشی علمی، درخت کهن و ریشه های فرهنگ اسلام را آبیاری و بارور ساخته و با تبیین معارف اسلام باورها و اعتقادات دینی مردم را استحکام بخشیدند. از آنجا که
حوزه علمیه و
روحانیت نهاد مرجعیت و رهبری جامعه است و این نهاد به عنوان متولی شناخت، تبلیغ و دفاع از دین است ضرورت دارد و اهمیتی مضاعف مییابد که به نقش پر رنگ این نهاد در جامعه پرداخته شود. این پژوهش در پی پاسخ به این سوال است که نقش
روحانیت و حوزه های علمیه در
تداوم انقلاب اسلامی چگونه است برای انجام این پژوهش از روش تاریخی و تحلیل اسنادی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان میدهد که علاوه بر این که حوزه های علمیه بزرگترین مکتب برای تربیت انسانهای وارسته و مهم ترین پایگاه دانش و ارشاد بشری است. آرمان این مکتب و
روحانیت انجام خدمات اسلامی و راه تکامل انسانیت و انسانسازی است و هدف این نهاد و
روحانیت سوق دادن جامعه بشری به سوی عالیترین مراحل تکامل انسان است.