نقش شفافیت اطلاعات و دستیابی به آمارهای پایش شده آب و کشاورزی در حکمرانی پایدار

پس از جنگ جهانی دوم، تصمیم گیری متمرکز و کنترل از مرکز مورد چالش قرار گرفت. فرایند انتقال قدرت تصمیم گیری از دولت به حکمرانی، محصول جهانی سازی و ظهور نیولیبرالیسم پس از جنگ جهانی دوم می باشد. نیولیبرالیسم مفهوم مدیریت مداخله گر و مدیریت بالا به پایین را تضعیف کرد. تا پیش از ظهور این مکتب فکری، الگوی مدیریت آب نیز مدیریت از بالا به پایین مداخله گر بود. این نگرش به رفع محدودیتها، گسترش خصوصی سازی و تمرکززدایی کمک می کند. تمرکززدایی، مشارکت بیشتر شهروندان در تصمیم گیری را فراهم ساخته و موجب ایجاد رویکرد مشارکتی در تصمیم گیری می گردد. بدین ترتیب قدرت و اقتدار را از دولت به ذینفعان منتقل می کند. در حالیکه این مفهوم به طور گسترده در سراسر جهان درک گردیده است اما بررسی ها نشان می دهد که هنوز در خصوص پیاده سازی و ارزیابی فرایند حکمرانی نیاز به تلاشهای بیشتری وجود دارد. [1] برخی تحقیقات در زمینه حکمرانی، پنج رکن اصلی را برای حکمرانی مورد توجه قرار داده اند. این پنج رکن شامل پاسخگویی، سازگاری، مشارکت، حاکمیت قانون و شفافیت هستند. هریک از این ارکان داراری شاخص های مشخصی می باشند.[2] با توجه به موضوعیت تحقیق حاضر، شاخص شفافیت شامل موارد زیر می باشد:• روابط روشن و قابل دفاع برای تصمیم سازی • بیان آزادانه نظرات • ایجاد شبکه هایی که تسهیل گر ارتباط موثر هستند • ارتباط روشن و قابل اطمینان بین همه ذینفعان برای ادغام اهداف، شناسایی مشکلات و راه حل های پیشنهادی • به اشتراک گذاری داده ها و اطلاعات با دولت، مردم و تمامی ذینفعان [3]