چگونگی اثرات پلاسمونیک گیت های منطقی نیمه هادی مبتنی بر تداخل سنج ماخ زندر

بالاترین سرعتی که تا کنون بدست آمده است، سرعت نور میباشد. پس منطقی به نظر میرسد که نور را به عنوان راهی کامل و بدون نقص برای انجام محاسبات به حساب آوریم. برای پیشرفت عملکردهای تمام نوری نیاز است که از الکترونیک نوری استفاده شود، بدین معنی که هر گیت الکتریکی با ساختار نوری آن جایگزین شود.استفاده از ادوات نوری و علم پلاسمونیک در مدارات مجتمع بخاطرسرعت بالای آن ها بسیار مورد توجه است. یکی از ساختار های بسیار مهم در ادوات نوری گیتهای منطقی پلاسمونیک نیمه هادی ماخ زندریMZI82 هستند که به عنوان راه حلی برای رفع مشکلات پیاده سازی گیتهای منطقی میتوانند ارایه شوند یکی از اصلی ترین ویژگی های تقویت کننده های نیمه هادی افزایش زمان بازیابی بهره و در نتیجه آن عدم تشخیص سطوح منطقی ON و OFF در خروجی گیت مورد نظر است. ما میخواهیم نشان دهیم که گیت های منطقی پلاسمونیک نیمه هادی ماخ زندری با این مشکلات رو به رو نیستند زیرا انتشار پلاسمون میتواند مشکل حالت قطع را حل کند، در نتیجه شدت سطوح منطقی برای حالت ONوOFF خیلی متفاوت خواهد شد و همچنین استفاده از تداخل سنج ماخ زندر میتواند ما را در تشخیص صحیح بیتهای صفر ویک در خروجی گیت مورد نظر یاری کند. باید در نظر داشت که در این طراحی با انتخاب درست مواد دیالکتریک طول موج پلاسمون افزایش یافته است، بنابراین انتخاب مواد مناسب تاثیر زیادی در افزایش طول انتشار این موجبرها دارد و دراین صورت توانستهایم یکی از محدودیت های موج های پلاسمون را نیز برطرف کنیم.

چگونگی اثرات پلاسمونیک گیت های منطقی نیمه هادی مبتنی بر تداخل سنج ماخ زندر Keywords:

مخابرات نوری - علم پلاسمونیک , مدارات مجتمع , نیمه هادی ماخ زندر , انتشار پلاسمون , سطوح منطقی