در میان خدمات پس از فروش تعهد به تعویض و تبدیل کالای ناقص یا معیوب ( گارانتی) جایگاه ویژه ای دارد . تعهد مزبور ممکن است در قالب شرط ضمن عقد یا قرارداد مستقل مطرح شود . درباره مشروعیت آن بدلیل غرری بودن تردیدهایی وجود دارد ، ولی صحت و مشروعیت آن با تکیه بر دلایل صحت عقود و شروط اثبات شدنی است. بررسی ابعاد حقوق
گارانتی و تحلیل فنی آن ، انطباق آن بر عقود و قراردادها را ضروری می کند. حقوق دانان درباره ماهیت حقوقی
گارانتی اختلاف نظر دارند . از دیدگاه حقوقی، ساز و کارهای گوناگونی برای تضمین
کیفیت کالا وجود دارد . گام نخست، استفاده از ظرفیت های قرارداد
بیع برای تامین حقوق خریدار و تضمین کیفی مبیع و مطابقت آن با انتظارات خریدار و توسعه ضمانت اجراهای آن می باشد . از این رو نظام های حقوقی با به کار گیری رویکرد حمایتی نسبت به
بیع های مصرف کننده، معیارهای تضمین
کیفیت کالا را ارتقا داده اند و با تغییر بار اثبات، حمایت خود را از مصرف کننده تکمیل کرده اند . سازو کار حقوقی دیگر، استفاده از تاسیس
گارانتی برای تضمین
کیفیت کالاست .
گارانتی های اجباری و اختیاری در هر حال الزام آورند و دربردارنده تعهدات اضافی برای فروشنده یا عرضه کننده
کالا می باشند . از جمله تفاوت های میان
گارانتی و
خیار عیب وجود دارد ضمانت اجرای
خیار عیب فسخ عقد یا مطالبه ارش است واعمال این حقوق فوریت دارد، اما در
گارانتی مشتری میتواند خواستار تبدیل و تعویض
کالا باشد و اعمال حقوق مزبور با تاخیر هم امکانپذیر است